Ocalic od zapomnienia

Na bazie Warszawy ale niekoniecznie w Warszawie...

Prezentację dostawczych wersji Warszaw zacznę od ciekawego prototypu o nazwie Warszawa M20F" ("F"- jak furgon). Wykonano go nie w Warszawie, lecz w Jelczańskich Zakładach Naprawy Samochodów w Jelczu k/ Oławy, gdzie przygotowywano się wtedy dopiero do produkcji autobusów na licencji czeskiej "Karosy" i ciężarowego samochodu polskiej konstrukcji o symbolu A80 (później "Żubr", 1958 rok ). W zakładach tych potrzebny był samochód pełniący rolę karetki pogotowia w zakładowym ośrodku zdrowia. Z uwagi na braki nowych samochodów i trudności ich nabycia (ministerialne asygnaty), postanowiono wysłużoną Warszawę M20 przebudować we własnym zakresie. Przeniesiono zbiornik paliwa do kabiny pod fotel kierowcy w celu "wyrównania" podłogi z tyłu oraz zrezygnowano z bocznych drzwi, pozostawiając jednak okna. Z tyłu nadwozie posiadało otwierane na bok szerokie jednoskrzydłowe drzwi (podobne jak w bagażowej Skodzie 1200), ułatwiające dostęp do płaskiej przestrzeni ładunkowej. Opracowanie zrealizowane w 3 miesiące zgłoszono do CZPMot (istniejący od lutego 1950 roku Centralny Zarząd Przemysłu Motoryzacyjnego - po przemianowaniu ze Zjednoczenia Przemysłu Motoryzacyjnego), ale ten wiedząc, że FSO jest w trakcie opracowywania podobnego projektu, nie wyraził zgody na uruchomienie produkcji na Żeraniu.

Wspomnę, że od roku 1956 fabryka dostarczała nadwozia bez tylnych siedzeń dla Służby Zdrowia, które to zabudowywane we własnym zakresie przez Kolumnę Transportu Sanitarnego, służyły jako karetki pogotowia. Aby "wygospodarować" miejsce na nosze, koło zapasowe umieszczono w pokrowcu pionowo wewnątrz, wzdłuż bocznej ściany Dopiero w roku 1960 opracowano w FSO model 201 S, w wersji jednonoszowej sanitarki z miejscem dla lekarza.

W 1957 inżynierowie: S. Łukaszewicz , M. Górski, J. Kowal, J Wośko, L. Dobiel, H. Młyniec, pracowali na zlecenie ZBNS - Zakładów Budowy Nadwozi Samochodowych nad prototypem furgonu dostawczego o ładowności około 1 tony, opartego na zespołach Warszawy, jedynie wówczas dostępnych bez konieczności podejmowania kosztownych inwestycji. W FSO jeżdżący prototyp tego samochodu potocznie nazywano ze względu na jego sylwetkę "mleczarką". Była to wtedy pierwsza taka konstrukcja w krajach RWPG. Studium samochodu w fazie przedprototypu powstało także w roku 1957 i przekazane zostało do dalszego opracowania w Fabryce Samochodów Ciężarowych w Lublinie oraz do Zakładów Budowy Nadwozi Samochodowych w Nysie, gdzie je poprawiono i przystosowano do istniejących warunków produkcji. Z "mleczarką", powstałe w ten sposób nadwozie Nysy nie miało nic wspólnego.

Także FSC Lublin, opracował własną konstrukcję opartą na podzespołach Warszawy M20, którą pokazano w roku 1958 na MTP. Jeszcze tego samego roku wykonano serię próbną Żuka w ilości 50 sztuk. Oczywiście w obu przypadkach zastosowano ramę podłużnicową, pozwalającą na zwiększenie rozstawu osi. Zachowano jednak w niezmienionym stanie zawieszenie przednie i tylne oraz całą jednostkę napędową.

Cickawostka jest to, że wszystkie dostarczane do obydwu zakładów podzespoły, sprawdzane były w FSO na Żeraniu na specjalnych podwoziach. Na nich też wysyłane były zarówno do Lublina, jak i do Nysy, gdzie je demontowano i ramy ponownie odsyłano do Warszawy. Na marginesie wspomnę, że to "technologiczne podwozie" pojawiło się jeszcze potem w zmienionej nieco formie w czasie konstruowania protoplasty Tarpana. System ten funkcjonował dwa lata i zapobiegać miał ewentualnym "niedoróbkom", jak i często zdarzającym się kradzieżom części.

POWRÓT DO MENU lub DALSZY CIĄG HISTORII