Samochody te były przedprototypami wykonanymi na podstawie uproszczonej dokumentacji w pojedynczych egzemplarzach (poza Syreną R-20, której wykonano 20 szt.) i wymagały dopracowania konstrukcyjnego i technologicznego.

Dla porównania z założeniami, niżej podano parametry porównawcze pojazdu R-20.
Miejsce pracy - drogi o nawierzchni nieulepszonej, zdolność pokonywania wzniesień do 28%
Sposób załadunku - ręczny
Ładowność - 2 osoby + 350 kg lub 1 osoba + 430 kg
Dopuszczalna masa całkowita samochodu - 1300 kg
Moc silnika - 40 KM przy 4300 obr/min, silnik S31
Układ napędu kół - 4 x 2
Maksymalna prędkość - 100 km/h ograniczona zastosowaniem ogumienia z
bieżnikiem błotno-śniegowym (5.60-15")
Prześwit - 185 mm Liczba osób obsługi - 1
Okres eksploatacji - ok. 8 lat
Przebieg do naprawy głównej - 80 000 km
Zaczep do holowania przyczepy - brak
Wymiary skrzyni ładunkowej - 1385 x 1405 x 295mm
Powierzchnia ładunkowa - 1,94 mz
Objętość przestrzeni ładunkowej - 0,6 m3 (do wysokości burt)
Typ nadwozia - otwarty

Na zespołach Syreny mógł powstać jedynie samochód dostawczy odpowiadający wielu funkcjom wozu konnego. Jednak trudno było takim samochodem zwieźć zboże z pola lub siano z łąki. Problemem był przewóz obornika. Rekompensatą małej przestrzeni ładunkowej zmuszającej do kilkakrotnych przewozów mniejszej ilości ładunków przestrzennych miała być większa prędkość i lepsze warunki przewozu osób w porównaniu z furmanką.
Z rozważań dziennikarza czasopisma "Plon" wynikało, że rolnik w gospodarstwie 6 ha posługując się w pracach transportowych samochodem R-20 musi wykonać 3-4 kursy dziennie w sezonie a poza sezonem przynajmniej 2. Nic dziwnego, że temu rolnikowi marzyła się Warszawa pick-up, na którą mógł załadować 800 kg (oficjalnie) i przyczepić 1 -osiową przyczepę (R-20 - 400 kg ładunku i brak możliwości holowania przyczepy). R-20 miała rację bytu w gospodarstwie jako uzupełnienie możliwości transportowych traktora z przyczepą.
Żaden samochód nie znalazł zdecydowanego uznania w oczach użytkowników mających te przedprototypy w tzw. eksploatacji obserwowanej. Z dyskusji przyszłych użytkowników samochodu dla rolnictwa, prowadzonej na łamach prasy, zostały określone następujące wymagania:
- cena zakupu samochodu (R-20 była 2-krotnie tańsza od Tarpana lub Warty),
- komfort jazdy (samochody ze stałym dachem),
- możliwość spełnienia wielorakich zadań transportowych i zabezpieczenia ładunku (Syrena 104B furgon, Warta),
- możliwość przewozu więcej niż 2 osób (Syrena 104B, R-1, Warta, Tarpan, Żuk R),
- większa ładowność (Żuk R),
- konieczność produkcji kilku modeli samochodu, gdyż jeden nie zadowoli wszystkich przyszłych użytkowników z uwagi na różną wielkość i asortyment produkcji towarowej.
Wobec powyższego postanowiono zrezygnować z produkcji Żuka R, wdrożyć do produkcji Syrenę R-20 i opracować założenia konstrukcyjne większego samochodu RD z nadwoziem podobnym do Warty i Tarpana. W samochodzie RD miano zastosować zespoły Warszawy.
Żuk R nie spełnił wymagań zgłoszonych przez użytkowników. Żuki i Nysy nie były praktycznie dostępne dla indywidualnych nabywców z uwagi na znaczny eksport i ograniczone możliwości produkcyjne.
Zmieniło się to dopiero w 1976 r., kiedy uruchomiono produkcję tego modelu pod oznaczeniem Żuk A 16B.

Syrena R-1 różniła się od podstawowego modelu Syreny 104 przekonstruowaną tylną częścią nadwozia i brezentowym, składanym dachem w tej części nadwozia. Tylne siedzenia były składane w celu powiększenia przestrzeni ładunkowej. Po wymontowaniu tylnych siedzeń, podłoga nie była jednolitą płaszczyzną. Pod tylną, wyższą częścią podłogi znajdował się zbiornik paliwa, schowek koła zapasowego i narzędzi. Dostęp do schowka był możliwy od góry z wnętrza nadwozia, po zdjęciu fragmentu podłogi lub z zewnątrz po zdjęciu pokrywy znajdującej się w tylnym pasie nadwozia.
Masa całkowita samochodu wynosiła 1285 kg, ładowność 380 kg (w tym kierowca). Wymiary przestrzeni ładunkowej to 1500 x 900 x 700mm.

Syrena R-2 - wykonano dokumentację bez budowy prototypu. Przewidywano produkcję dwóch odmian nadwozi ze stałym metalowym dachem i ze składanym brezentowym dachem.

Syrena R-3 była konstrukcją przedprototypową Syreny R-20 skonstruowaną w sposób bardzo oszczędny z wykorzystaniem maksymalnej liczby zespołów i części Syreny 104.
Przednia część nadwozia (kabina kierowcy) miała niezmienione błotniki przednie, przedni pas, pokrywę silnika, przegrodę czołową, przednią szybę, kompletną podłogę oraz częściowo zmienioną belka nad tylnym resorem. Łączna masa kabiny kierowcy wynosiła 100 kg.
Tylna część nadwozia (skrzynia ładunkowa) składała się z 31 części wykonanych z blachy o grubości 1 mm. Łączna masa skrzyni ładunkowej wynosiła 65 kg.
Obie części nadwozia zamontowano na typowej ramie Syreny 104. Zespół napędowy i przeniesienia napędu, jezdny i instalacja elektryczna pozostały bez zmian.
Zamiast chromowania ozdobnych części, malowano je w kolorze nadwozia.
Kabina kierowcy była wyposażona w brezentowy dach, tylną ścianę i dwuczęściowe drzwi boczne. Skrzynia ładunkowa miała brezentową opończę.
W trakcie przygotowań do seryjnej produkcji, postanowiono wyposażyć kabinę kierowcy w dach i drzwi boczne z Syreny 105 oraz metalową ścianę tylną.
Masa całkowita samochodu wynosiła 1285 kg, ładowność 500 kg (z kierowcą). Wymiary przestrzeni ładunkowej (z brezentową opończą): 1430 x 1420 x 890mm.
Produkcję seryjną rozpoczęto w 1972 r. w Fabryce Samochodów Małolitrażowych - Bielsko-Biała.

W 1974 powstała kolejna wersja samochodu R20. Samochód R 20 M miał korzystniejsze właściwości użytkowe w porównaniu z produkowanym już modelem R 20. Długość przestrzeni ładunkowej była o 140 mm większa, a szerokość o 90 mm. Wznios powierzchni ładowania był niższy o 200 mm, a ładowność podwyższona o 50 kg. Pick-up ten stanowił też bazę do budowy prototypów małych samochodów gaśniczych dla zakładowych straży pożarnych. - Model R 20M nie doczekał się jednak wdrożenia.
Ostatnimi odmianami Syren, które powstały w latach 1975-1976 były furgon oparty na modelu R 20 oraz osobowa Syrena typu 105F. Charakterystyczną cechą furgonu oznaczonego symbolem R 20 F była odejmowana nadbudowa skrzyń ładunkowej wykonana z blachy stalowej wyposażona w podnoszone do góry oszklone drzwi tylne.