Na przełomie 1959/1960 roku wprowadzono do produkcji nowy model pod nazwą Star 25. Zasadniczą zmianą było zastąpienie dotychczasowego silnika nowym oznaczonym jako S-472. Przy nieznacznie zmienionej pojemności skokowej podwyższono stopniem sprężania i maksymalną prędkość obrotową silnika. Tą drogą uzyskano większą o 7,3 kW moc maksymalną. W nowym silniku zastosowano cienkościenne panewki łożysk głównych i korbowodowych oraz znacznie skuteczniejszy filtr powietrza. Usprawniono także podwozie samochodu stosując nową wydajniejszą pompę hamulcową oraz ulepszając mechanizm wspomagający hamulce. Wprowadzono estetyczniejsze, dwuramienne koło kierownicy. Kierunkowskazy ramieniowe zastąpiono migowymi, a dotychczasowy indywidualny napęd wycieraczek szyb przednich zastąpiono napędem centralnym z jednego silniczka.
Rodzina samochodów Star była systematycznie powiększana. W FSC uruchomiono produkcję wydłużonej wersji, przeznaczonej do przewozu ładunków objętościowych. Rozstaw osi Stara 25L zwiększono o 850 mm, a wał napędowy przedzielono łożyskiem pośrednim.
W Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Motoryzacyjnego w Warszawie i oddziale łódzkim nieprzerwanie pracowano nad dalszym rozwojem samochodów Star. Celem obniżenia kosztów eksploatacji postanowiono zastosować w tych pojazdach silnik ZS. Ze względu na produkowane już zespoły podwoziowe nawy silnik musiał mieć parametry zbliżone do silnika 5-472. Z uwagi na zamienność obu silników masę nowej jednostki napędowej ograniczono do 400 kg. Przewidywany wzrost ładowności samochodów Star stwarzał konieczność zastosowania w nich silników o mocy ok. 90 kW, a zatem projektowany silnik musiał umożliwiać w przyszłości osiąganie mocy o 30% wyższej.
Badania drogowe prototypowych samochodów wyposażonych w silnik ZS oznaczone symbolem S-53 rozpoczęto już w 1958 roku. Okres badań dopracowywania konstrukcji i przygotowania produkcji trwał cztery lata. W produkcyjnej wersji silnika S-53 zastosowano wtrysk paliwa do komory wirowej usytuowanej w głowicy. Kadłub silnika był wykonany ze stopu lekkiego, a jego konstrukcja umożliwiała zastosowanie tulei cylindrowych o większej średnicy wału korbowego w większym wykorbieniu.
Serie informacyjna samochodów ciężarowych z silnikami ZS zmontowana została w Starachowicach w lipcu 1962 roku. Samochody te, oznaczone jako Star 27, produkowane były równolegle ze Starem 25. Zewnętrznie pojazdy te różniły się jedynie napisem na atrapie. W podwoziu Stara 27 zastosowano pneumatyczny nadciśnieniowy mechanizm wspomagający hamulce, zasilany ze sprężarki mocowanej przy silniku. Instalację elektryczną zaopatrzono w drugi akumulator, gdyż wymagał tego mocniejszy rozrusznik zasilany prądem o napięciu 24 V. Produkcja nowego, bardziej ekonomicznego modelu systematycznie wzrastała.
Ostatnią poważniejszą zmianą wprowadzoną w samochodach rodziny Star 25/27 było zastosowanie nieco większych silników. Samochody oznaczone jako Star 25 M1 otrzymały silniki typu S-474, o większej objętości skokowej i mocy.
W samochodach Star 27 M1 zastosowano silniki S-530 A, których objętość skokowa została również powiększona, przy czym moc znamionowa pozostała bez zmian, wzrósł natomiast moment obrotowy. Uznano, że dalszy rozwój Stara w dotychczasowej postaci jest nieuzasadniony. Potrzebna była gruntowna modernizacja wraz ze zwiększeniem ładowności pojazdu. Produkcja Starów z serii 25/27 została zakończona w 1968 roku.