Ocalic od zapomnienia

Pierwsze seryjne Honkery

W FSR w 1988 r. wykonano serię próbną samochodów PW-2 zmieniając oznaczenia tego samochodu na Tarpan 4011. W wyniku rozpisanego w FSR konkursu ponownie zmieniono nazwę samochodu na Tarpan 4WD Honker. Tę nazwę otrzymały samochody produkcji seryjnej, którą uruchomiono bezpośrednio po zakończeniu serii próbnej. W trakcie prac rozwojowych (prowadzonych już w czasie produkcji seryjnej) stosowano części produkcyjne - wskaźniki deski rozdzielczej, światła przednie i tylne (Star 266), klamki, zamki drzwi, kierunkowskazy przednie i boczne (Polonez, PF 126p), itp. W celu zwiększenia atrakcyjności samochodu wykonywano różne dodatkowe wyposażenie, m.in. rurowe osłony ("kangurzyce") przedniego pasa nadwozia, wloty powietrza do chłodnicy, zderzaki, dodatkowe światła, masywne progi ze stopniami wejściowymi, nakładki progów i błotników, lusterka boczne, zaczepy holownicze, plandeki, plastikowe nadstawki w miejsce plandek, stosowano importowane elektryczne wyciągarki, importowane zespoły napędowe, koła o większych rozmiarach. Budowano nadwozia z różnymi sposobami ustawienia siedzeń w przedziale osobowo-towarowym. Standardowym rozwiązaniem były 2 fotele w kabinie kierowcy (dla kierowcy i pasażera) i 4 dwuosobowe, składane siedzenia ustawione wzdłuż (plecami do ścian bocznych) samochodu. Opcjami były: po usunięciu przednich kesonów (schowków) ustawiono 2 lub 3 pojedyncze siedzenia (ustawione tak jak siedzenia w kabinie kierowcy) i 2 dwuosobowe, składane siedzenia ustawione wzdłuż boków samochodu, lub po usunięciu przednich i tylnych kesonów (schowków) ustawiono 2 pojedyncze siedzenia (ustawione tak jak siedzenia w kabinie kierowcy) a za nimi następne 2 lub 3 siedzenia.

Próbowano znaleźć optymalną lokalizację koła zapasowego. Samochód podstawowy miał to koło zamocowane na drzwiach tylnych. W odmianie wydłużonej, koło zapasowe umieszczono w koszu pod tylną częścią ramy.

Takie rozwiązanie spowodowało przeciążenie tylnej osi. W WITPiS próbowano koło przenieść kolejno na pokrywę silnika, przed przedni zderzak. W PIMot opracowano docelową konstrukcję mocowania tego koła na dachu.

W 1990 r. w PIMot zbudowano prototyp PW-2 R z kontenerowym nadwoziem do zabudowy radiostacji w Zakładach Radiowych im. M. Kasprzaka. W tym samym roku rozpoczęto prace (PIMot i FSR) nad nowym modelem Honkera ze zmniejszonym o 600 mm rozstawem osi.

Dane techniczne samochodu PW-2 (prototyp 1981 r.)
Silnik: typu AA, maksymalna moc - 55,9 kW przy 5250 obr/min. Pozostałe dane jak w samochodzie PW-1.
Sprzęgło i skrzynka biegów: przełożenia: l - 3,753, II - 2,132, III - 1,378, IV - 1.00, W - 3,867. Pozostałe dane jak w samochodzie PW-1.
Skrzynka rozdzielcza, wały napędowe: jak w samochodzie PW-1.
Tylny most: przełożenie przekładni głównej - 5,857. Pozostałe dane jak w samochodzie PW-1.
Przednia oś, kota, zawieszenie przednie i tylne, układ kierowniczy, zasadniczy i pomocniczy układ hamulcowy: jak w samochodzie PW-1.
Rama: zmodyfikowana rama z samochodu PW-1.
Nadwozie: W konstrukcji nadwozia wykorzystano tylną część z PW-1. Nowe były błotniki przednie, pokrywa silnika i przedni pas nadwozia. Zmieniono konstrukcję plandeki i znajdujące się w niej okna. Przekonstruowano deskę rozdzielczą i półściankę działową wewnątrz nadwozia. Samochód wyposażono zgodnie z wymaganiami WTT.
Instalacja i wyposażenie elektryczna: jak w samochodzie PW-1.
Wymiary samochodu (mm): długość x szerokość x wysokość - 4550x1870x2095, rozstaw osi-2800, rozstaw kół przednich i tylnych - 1530, zwis przedni (tylny) - 770 (980), prześwit poprzeczny (podłużny) - 220 (260).
Wymiary przestrzeni ładunkowej (mm): długość x szerokość x wysokość - 1800x1650x1290, powierzchnia ładunkowa - 2,9 m2, objętość przestrzeni ładunkowej - 3,8 m3.
Masy samochodu (kg): własna - 1700, całkowita - 2500, ładowność (z kierowcą) -800.
Pozostałe dane: eksploatacyjne zużycie paliwa - 14,7 1/100 km, prędkość maksymalna (minimalna) - 105 (4,1) km/h, czas rozpędzania (masa całkowita) do osiągnięcia V=80 km/h - 47,2 s, kąt maksymalnego wzniesienia-30.

POWRÓT DO MENU lub DALSZA CZĘ|Ć HISTORII