Ocalic od zapomnienia

Polskie Fiaty 125p 75-91

Tradycyjnie już w FSO przygotowano kolejny Model Roku: MR 75. W modelu tym zmieniono kratę wlotu powietrza, wprowadzono dwuotworowe ramki reflektorów oraz nowe lampy przednich świateł pozycyjnych i kierunkowskazów, które jako widoczne z boku umożliwiły eliminację dotychczasowych kierunkowskazów bocznych. Zastosowano nowe zespolone lampy tylne, boczne listwy ozdobne, nowe zderzaki bez kłów oraz nowe kołpaki kół jezdnych. Nowy wystrój tablicy rozdzielczej charakteryzował się dużym daszkiem z czarnego tworzywa, przez co poprawiła się widoczność wskaźników w słoneczne dni oraz wyeliminowano odblaski w szybie przedniej. Przewidziano miejsce na montaż obrotomierza i radioodbiornika. Wyłączniki klawiszowe przeniesiono na konsolę środkową. Po obu stronach konsoli zabudowano wygodne półki. Wprowadzono nowe urządzenie grzewczo-wentylacyjne z dwubiegową dmuchawą. Fotele przednie zaopatrzono w regulowane zagłówki. We wszystkich drzwiach zamontowano czerwone lampki ostrzegające nadjeżdżających z tyłu o otwarciu drzwi. Jako dodatkowe wyposażenie oferowano ogrzewaną szybę tylną. Pod maskami modeli MR 75 kryły się zmodernizowane silniki. Model 1300 otrzymał mocniejszy o 3,7 kW silnik noszący oznaczenie 116C.076/56, a model 1500 silnik typu 115C.076/52 również mocniejszy o 3,7 kW. Moce silników wzrosły dzięki zmianie wałków rozrządu i nastawów regulacyjnych gaźników. Dalsze zmiany to akumulator w szczelnej obudowie polipropylenowej oraz promieniowe opony o wymiarach 165SR-13". Powyższe zmiany spowodowały nieznaczny wzrost masy własnej samochodu, ale jednocześnie umożliwiały spełnienie ówczesnych europejskich wymagań dotyczących warunków homologacji.

W roku 1975 produkcja samochodów PF 125p we wszystkich odmianach osiągnęła poziom 100000 sztuk. Dodatkowo wykonano 14318 standardów montażowych m.in. dla nowych montowni w Tajlandii i Indonezji.

W następnym roku FSO obchodziło 25 lecie swojej działalności. Drugim jubileuszem obchodzonym w lutym było 10-lecie nawiązania współpracy. z włoskim koncernem FIAT. Przybyły wówczas prezes Giovanni Agnelli osobiście wybił numer fabryczny na nadwoziu półmilionowego samochodu 125p. Żerańscy konstruktorzy opracowali następny pakiet zmian. Wdrożono je do produkcji w II kwartale oznaczając zmodernizowany model symbolem MR 76.

Zwiększająca się produkcja samochodów pochodnych o większym obciążeniu tylnej osi spowodowała konieczność wytwarzania wzmocnionego tylnego mostu. Nowy most miał dwie rurowe półpochwy wciśnięte w odlewaną obudowę przekładni głównej. Jej przełożenie pozostało bez zmian. W gaźniku usunięto śrubę regulacji składu mieszanki na obrotach biegu jałowego. W układzie hamulcowym zmieniono charakterystykę mechanizmu wspomagającego oraz poprawiono skuteczność hamulca ręcznego. W nadwoziu zrezygnowano ze stosowania centralnego podłokietnika chowanego w oparciu kanapy tylnej, a w przednich drzwiach zastąpiono małe szyby uchylne szybami stałymi. Było to możliwe dzięki wcześniejszemu wprowadzeniu w MR 75 wentylacji bezprzeciągowej. Do modelu kombi opracowano wycieraczkę i spryskiwacz szyby tylnej.

8 listopada 1976 r. taśmę montażową opuścił milionowy samochód wykonany w' FSO. Na tę liczbę składało się ok. 225 tys. samochodów Warszawa i pochodnych, 177 tys. samochodów Syrena oraz 568 tys. PF 125p i pochodnych. Produkcja samochodów PF 125p nieznacznie wzrosła. W roku 1976 wykonano 101050 sztuk (łącznie z pochodnymi) oraz 15888 standardów montażowych. Podjęto wysiłki mające na celu rozpoczęcie eksportu standardów do Irlandii i Malezji.

Najważniejszym wydarzeniem dla FSO w 1977 r. było oddanie do użytku nowej hali tłoczni nadwoziowej wyposażonej w nowoczesne prasy o nacisku od 1 do 15 MN. Samochody PF 125p otrzymały nowy przedni znak fabryczny zawierający okrągły symbol FSO. Część tych samochodów wyposażona została w pojedyncze prostokątne reflektory importowane z NRD i odpowiednio dostosowane do nich elementy przedniej ściany nadwozia! Główny wysiłek skierowany był na nowy model samochodu (Polonez), który miał być produkowany od 1978 r.

Po wprowadzeniu do produkcji Poloneza, rozpoczęto unifikację obu samochodów. W 1978 wprowadzono do 125p z Poloneza nową kierownicę wraz z osłoną. Jednocześnie wprowadzono otwieranie bagażnika linką z wnętrza samochodu. Rok 1979 przyniósł zmiany w postaci nowego sprzęgła z centralną sprężyną i nową tarczą (jednak nie w całej produkcji), usunięto lampki sygnalizujące otwarcie drzwi i zastąpiono je odblaskami, wprowadzono zaworek w przewodzie odpowietrzającym zabezpieczający przed wylaniem się paliwa podczas wywrócenia się pojazdu. W 1980 usunięto listwy progowe, a rok później wprowadzono nowe sprzęgło do 100% produkcji. Rok 1983 to docięcie się FIATA od wyrobów FSO (ze względu na jakość) i zastąpienie nazwy PF 125p nazwą FSO 125p. Wiązało się to z wprowadzeniem nowego znaczka na kracie wlotu powietrza. W 1983 wprowadzono alternator oraz wskaźniki temperatury wody i poziomu paliwa z Poloneza. W kwietniu tego roku ostatecznie zubożono nadwozie. Usunięto: lampy boczne kierunkowskazów, wprowadzono małe czarne kołpaki, usunięto lampki oświetlenia bagażnika, zapalniczki, oświetlenia schowka, usunięto programator wycieraczek, listwy zewnętrzne z drzwi, odblaski drzwiowe, wprowadzono stare, małe podłokietniki. Zunifikowano 125 z Polonezem aby umożliwić stosowanie tych samych silników, co uczyniono rok później w pewnej partii pojazdów. Ostatnią modyfikacja było wprowadzenie w 1986 roku światła przeciwmgłowego tylniego.

Polonez miał zastąpić model 125p. Zakładano że nastąpi to w ciągu 5 lat, a więc do 1982 r. Jednak nastąpił regres produkcji spowodowany stanem wojennym wprowadzonym przez ekipę gen. Wojciecha Jaruzelskiego 13 grudnia 1981 r. W 1980 r. FSO wyprodukowała ponad 32 tys. Polonezów i 70 tys. modelu 125p, a w 1982 r. odpowiednio -18 tys. i 47 tys. aut. Stan wojenny odciął fabrykę od dostaw niezbędnych komponentów i części z zagranicy, zaczęto montować auta bardzo siermiężne, z ceratową tapicerką, bez listew ozdobnych, z zubożoną tablicą wskaźników. Najgorsze jednak, iż powstrzymany został proces uruchamiania komponentów Poloneza w sieci kooperantów i trzeba było utrzymywać produkcję 125p mimo całkowitej dekapitalizacji urządzeń technologicznych. Dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych uporano się z technologią Poloneza i FSO mogła zakończyć produkcję Polskiego Fiata 125.

Ostatni egzemplarz tego samochodu zjechał z taśmy 26 czerwca 1991 r. z numerem 1222887.

POWRÓT DO MENU lub DALSZA CZĘŚĆ HISTORII