Po rezygnacji z samochodów rodziny A83 całe siły skierowano na prace nad rodziną 200. Ze względu na zwiększoną do 6000 kg ładowność i rosnące wymagania dotyczące dynamiki pojazdu należało opracować silnik o mocy, rzędu 110 kW. Zdecydowano się na zastosowanie wytrysku bezpośredniego. Prace prowadzone w latach 1963-1965 doprowadziły do powstania w BKPMot silników typu S-533 i S-534 .będących dalszymi wersjami rozwojowymi silnika S-53. Natomiast w Starachowicach w zakładowym biurze konstrukcyjnym opracowano trzy silniki: dwusuwowy o zapłonie samoczynnym typu DSV-6 oraz czterosuwowe widlaste V-8, jeden o zapłonie iskrowym, drugi z zapłonem samoczynnym.
Do dalszych prac zakwalifikowano silniki z rodziny S-53. Skrzynka przekładniowa została opracowana w kilku wariantach przez FSC Starachowice i FPS w Tczewie, ale ostatecznie zdecydowano się na zakup licencji z niemieckiej firmy ZF.
Skonstruowano także szereg odmian mostów napędowych i zawieszeń kół. Przy konstrukcji nowej kabiny nawiązano współpracę z francuską firmą Chausson. Ostateczna wersja Stara 200 (a właściwie całej rodziny pojazdów) zatwierdzona została na przełomie lat 1964/1965.
W 1965 roku wykonano kolejne prototypy samochodów Star 200 w wersji z układem napędowym 4x2 i 4x4, a w roku następnym pokazano je publicznie.
Oto krótka charakterystyka prototypu Stara 200 z 1965 roku.
Sześciocylindrowy silnik typu S-533 o zapłonie samoczynnym, z bezpośrednim wtryskiem paliwa miał średnicę tłoka 105 mm, a skok tłoka 110 mm. Z objętości skokowej 6230 dm3 silnik osiągał moc 99 kW przy 2800 obr/min, a maksymalny moment obrotowy wynosił 371 Nm przy 1650 obr/min.
Klasyczny układ napędowy składał się z suchego sprzęgła ciernego, pięciobiegowej skrzyni przekładniowej bez nadbiegu, dzielonego wału napędowego oraz sztywnego tylnego mostu z przekładnią główną o przełożeniu 5,58.
Główne zespoły samochodu wiązała nitowana rama podłużnicowa. Koła przednie zawieszono niezależnie na wahaczach poprzecznych współpracujących z drążkami skrętnymi, natomiast tylny most zawieszono na podłużnych resorach piórowych, które współpracowały z gumowymi resorami dodatkowymi.
Zastosowano nową śrubowo-kulkową przekładnię kierowniczą o przełożeniu 23,5 Dwuobwodowe hamulce hydrauliczne wyposażono w nadciśnieniowy mechanizm wspomagający. Hamulce bębnowe wszystkich kół miały zwiększoną do 420 mm średnicę roboczą. Tarczowe koła jezdne przystosowane były do ogumienia o wymiarach 8,25 - 20". Nowa kabina wyposażona została w urządzenie grzewczo-wentylacyjne i izolację cieplno-akustyczną. Skrzynia ładunkowa miała ściany wykonane z blachy stalowej i pomost o konstrukcji drewnianej.
Przy rozstawie osi 3400 mm długość całkowita wynosiła 6430 mm. Ładowność określono na 6000 kg, a masa własna wynosiła 3775 kg. Pojazd osiągał prędkość maksymalną 90 km/h, a zużycie paliwa kształtowało się na poziomie 18 dm3/100 km.
Uterenowiona wersja Stara oznaczona symbolem 244 wyposażona była w silnik S-534 o pojemności skokowej powiększonej do 6,830 dm3, co wynikało z wzrostu średnicy tłoka do 110 mm. Silnik ten osiągał moc 1 10 kW przy 2800 obr/min, a jego maksymalny moment obrotowy wynosił 413 Nm przy 1500 obr/min. W układzie napędowym zastosowano skrzynkę rozdzielczą (bez międzyosiowego mechanizmu różnicowego) wraz z dwustopniowym reduktorem. Wersja ta miała nieco skróconą skrzynię ładunkową. Masa własna pojazdu wzrosła do 1275 kg, a zużycie paliwa do 21 dm3/ 100 km.
Planowano wówczas uruchomienie produkcji na rok 1969. Do tego jednak nie doszło. Wdrażanie nowej rodziny opóźniało się, ale pojawiły się za to samochody przejściowe Star 28/29. Różniły się one od Starów 200 ładownością. Było to spowodowane zastosowaniem niektórych zespołów pochodzących z produkowanych Starów 25/27. Były to silnik, skrzynia biegów i most tylny. Przy tym w silniku przeprowadzono wiele zmian konstrukcyjnych poprawiających jakość i podwyższających moc eksploatacyjną. W skrzyni biegów wzmocniono koła zębate. W moście tylnym wzmocniono pochwę przez pogrubienie ścian staliwnego odlewu. Wszystkie pozostałe zespoły pochodziły z Stara 200. Star 28 wyposażony był w silnik wysokoprężny a 29 gaźnikowy. Stare elementy stopniowo usuwano, aż do osiągnięcia 100% udziału części Stara 200.
Do dziś produkuje się jeszcze tylko wersje z napędem na wszystkie koła 244 i 266 z czego tą ostatnią jedynie na zamówienie.