Fiat 125 pojawił się na włoskim rynku w 1967 r. Do budowy pojazdu wykorzystano wiele elementów z produkowanych już wcześniej samochodów firmy FIAT. Płyta nośna Fiata 125 pochodzi z modelu 1300/1500, część środkowa nadwozia łącznie z drzwiami z Fiata 124, a takie podzespoły, jak silnik i zawieszenie osi tylnej, blisko spokrewnione są z zespołami modeli sportowych: Fiat 124 Spider i Fiat Dino.

Podczas przeprowadzania trakcyjnej oceny pojazdu na jesieni 1967 r. spotykano się z pytaniami - czy to Polski Fiat ? Rzeczywiście, Fiat 125 wyglądem zewnętrznym bardzo przypomina nasz licencyjny. Rozróżnić te dwa samochody można przede wszystkim po kształcie przednich reflektorów i po listwie ozdobnej, biegnącej wzdłuż ścian bocznych nadwozia Fiata 125. Dalsze widoczne różnice, to inny kształt klamek inne przetłoczenie maski silnika i pokrywy bagażnika oraz z przeciwnej strony niż w Fiacie 125P umieszczony wlew paliwa.

Wnętrze nadwozia Fiata 125, podobnie jak wnętrze Polskiego Fiata, jest przestronne i zapewnia wysoki komfort jazdy, nawet dziś. Przednie fotele miały wtedy chyba najlepiej rozwiązaną regulację pochylenia oparcia i regulację wzdłuż osi samochodu. Niestety, rozłożone do spania oparcia przednich foteli nie tworzą równej płaszczyzny z kanapą tylną. Jeśli jednak wyjmiemy tylną kanapę i przestawimy tyłem na przód, uzyskamy wtedy lekko wznoszące się, równe miejsce do przenocowania.

Bogate wyposażenie wnętrza nadwozia Fiat 125 od wyposażenia wnętrza ówczesnego Polskiego Fiata wynikało z odmiennej ściany czołowej deski rozdzielczej. Fiat 125 ma dwa otwory wentylacyjne kierujące nawiew świeżego powietrza do wnętrza nadwozia, zamykany na kluczyk schowek z prawej strony, półkę na drobne przedmioty, biegnącą na cełej szerokości nadwozia pod kolumną kierownicy oraz dodatkowe pomieszczenie na podręczne drobiazgi, mocowane na tunelu wału napędowego. Dźwignia zmiany biegów umieszczona została bezpośrednio w podłodze; jest krótka i dobrze wybiera położenia. W momencie rozpoczęcia produkcji samochody Polski Fiat 125P miały dźwignię zmiany biegów mocowaną przy kolumnie kierownicy, dopiero w 1971 od września przeniesiono dźwignię na podłogę. Deska rozdzielcza Fiata 125 wyłożona jest ozdobną okładziną imitującą drewno. Wskaźniki są zgrupowane na dwóch kołowych tarczach, a nie jak w Polskim Fiacie 125P na prostokątnej tarczy.

Porównując Fiata 125 z Polskim Fiatem trzeba zaznaczyć, że najistotniejszą różnicę stanowi silnik. Polski Fiat wyposażony jest w silnik adoptowany z samochodu 1300/1500, natomiast silnik Fiata 125, to nowoczesna o dużej mocy jednostka napędowa. Kadłub silnika odlany jest z żeliwa i ma 5 podpór do osadzenia wału korbowego, natomiast gowica silnika wykonana jest ze stopu lekkiego i mieści w sobie dwa wałki rozrządcze sterujące zaworami w układzie V. Fiat 125 był jednym z niewielu wozów europejskich, w którym stosowano wówczas napęd wałków rozrządu za pomocą paska zębatego. Pasek zębaty miał znaczną długość, gdyż przekazywał napęd od wału korbowego na dwa walki rozrządu oraz na koło pasowe napedzające rozdzielacz w raz z pompą olejową. Naciąg paska regulowany był napinaczem rolkowym. Wentylator napędzany jest oddzielnym paskiem klinowym i jest samoczynnie odłączany termostatem i sprzęgłem elektromagnetycznym, gdy silnik osiągnie odpowiednią temperaturę.

To, czego oczekiwano w Fiacie 124, otrzymał Fiat 125 - silnik o bardzo nowoczesnej konstrukcji. Silnik Fiata 125 z pojemności skokowej 1,6 litra uzyskuje moc aż 66 kW (90 KM), czyli 41 kW/l (56 KM/l). Tak wysoki wskaźnik mocy zapewnia pojazdowi doskonałe przyspieszenia. Obciążony dwoma osobami Fiat 125 uzyskuje prędkość 0 ... 80 km/h w 8,5 s, a do 100 km/h rozpędza się w ciągu 11,4 s. Zdolność samochodu do rozpędzania, którą uzyskano przez zastosowanie w nim silnika o dużej mocy, to jedna z ważnych cech samochodu, nadająca mu miano bezpiecznego pojazdu.

Omawiając dobre własności dynamiczne samochodu nie sposób nie wspomnieć o hamulcach. Fiat 125 miał bardzo skuteczne hamulce, lecz mało trwałe nakładki szczęk hamulcowych. W ocenianym samochodzie, co prawda w warunkach zimowych, nakładki hamulcowe trzeba było wymienić już po przebiegu 4 tys. km. W Polsce wyciągnieto szybko wnioski z tego faktu. FSO wprowadziła do Polskiego Fiata 125P osłony na zespół tarczowo - szczękowy hamulców tylnych.

Stosując w Polskim Fiacie 125P okrągłe reflektory udało się uniknąć drugiej dolegliwości Fiata 125. Cztery kwadratowe reflektory włoskiego samochodu były bardzo efektowne, ale miały nietrwałe klejone szkła.

Tekst zaczerpnięty ze wspaniałej strony wielkiego znawacy i miłoœnika PF 125p - KajTan'a

POWRÓT DO MENU