Fabryka Samochodów Osobowych podjęła w latach 80-tych, w czasach kryzysu paliwowego, próby zastosowania w samochodach Polonez i FSO 125p silników wysokoprężnych. Początkowo do Polonezów montowano włoskie silniki VM. Jednostki te okazały się jednak zbyt drogie i skończyło się na zaledwie 100 egzemplarzach Poloneza "D". Inna próba została przeprowadzona z silnikiem Isuzu. Samochód nie trafił jednak do sprzedaży. Do trzech razy sztuka - tym trzecim okazał się silnik Volkswagena 1600 stosowany w Passatach. Po próbach i badaniach trwałościowych Ośrodek Badawczo Rozwojowy Samochodów Osobowych wydał pozytywną opinię o możliwości montażu tej jednostki w FSO 125p. Cena takiego auta wynosiła około 4500 tys. dolarów, co dawało pozycję najtańszego diesla dostępnego w kraju. Nowy model miał też przysporzyć FSO dewiz, co było potrzebne, od kiedy Lada 2107 zaczęła technicznie przewyższać 125p, a jego sprzedaż malała.

Osiągi FSO 125p 1,6 D niebyły rewelacyjne: moc 40 kW czyli o 15 kW mniejsza od wersji benzynowej o pojemności o 100 cm3 mniejszej. Osiągane jest to przy wysokiej jak na silnik wysokoprężny prędkości obrotowej wynoszącej 4800 obr/min niższej jednak o 600 obr.min niż prędkość obrotowa mocy maksymalnej jednostki benzynowej. Wszystko to w połączeniu z niezmienionymi przyłożeniami w skrzyni biegów i tylnym moście sprawia, ze dynamika wersji 1,6 D jest wyraźnie gorsza od 1,5. Do steki auto rozpędza się o 4 sekundy dłużej, w sumie 21 sekund, a prędkość maksymalna zmalała do około 125 km/h. Ważne było jednak zużycie paliwa wynoszące w mieście około 7,5 l/100km.
Z zewnątrz samochód wyróżniał się jedynie znaczkiem 1,6 D .